Çevremde yer alan ve ülkenin idare ediliş şeklinden rahatsız
olan büyük bir çoğunluğun diline pelesenk olmuş “Bu ülkeden siktir olup
gitmenin zamanı geldi de geçiyor” cümlesine vakti zamanında katılmakta iken
kısa bir süre önce buna katılmayı bıraktım.
Mantıklı düşününce Türkiye’den siktir olup gitmek ütopik bir
hayalden başka bir şey değil, neden mi ? Birincisi Türkiye Cumhuriyeti
vatandaşı olarak bizler seyahat özgürlüğü bakımından Gabon, Demokratik Kongo Cumhuriyeti
ya da Vietnam vatandaşlarından çok da bir farklılığa sahip değiliz. Hiçbir
Avrupa Birliği üyesi ülkesine turistik amaçla bile gitmek istediğimizde abuk
sabuk bir vize prosedürüne tabi tutulmaktayız, bu sebeple bir yerden bir yere
gitmemiz kısa vadeli dahi olsa kendi içinde büyük zorluklar içeriyor. Hele ki
bu yerleşik gitmek ise 5 günlüğüne tatile giderken senden kırk takla atmanı
isteyen ülke yerleşmeye geldiğinde kollarını açarak seni beklemez !
Hadi diyelim ki bir yerden bir şeyler ayarladın resmi ya da
gayrı resmi yollarla gittin, eeee ? gittiğin orası Alice Harikalar Diyarı mı ?
Orada da “yabancı” olman sebebi ile yaşayacağın zorlukların tahmini çok da zor
değil.
Hepsinden de öte, doğup büyüdüğün sana ait olan bu
coğrafyayı yöneten kötü insanlar yüzünden neden bir yerlere siktir olup gitme psikolojisine
bürünüyoruz ki ?
Belki de yapmamız gereken kendi konfor alanlarımızdan
sıyrılıp biraz başkaları için düşünmek olabilir mi? Mesela doğru bildiğimizi
tepki çekmek adına dahi olsa söyleyebilmek, hak mücadelesi veren insanların
mücadelelerine elimizden geldiğince destek vermek. En basitinden oy vermeye
gittikten sonra sandıklara sahip çıkmak olabilir mi ?
Herkes götünü birazcık kaldırıp, doğru bildiğini korkmadan
söyleyebilse belki de kimse bir yere siktir olup gitmek zorunda kalmaz. Ya da
gerçekten siktir olup gitmesi gerekenler siktir olup giderler.
P.S. Şu anda bir İskandinav ülkesi ya da ne bileyim Amerika,
Kanada falan bana vatandaşlık verse anında siktir olur giderim bu
ülkedenasjdgfamfa
0 comments :
Yorum Gönder